Πέθανε πολεμῶντας ὁλομόναχος, καβάλα στὸ ἄλογο του μὲ τὰ λευκὰ πόδια. Σκότωσε δέκα πασάδες καὶ ἑξήντα γενίτσαρους προτοῦ σπάσει ἡ λόγχη του καὶ πέσει τὸ σπαθὶ του, καὶ δὲν ὑπῆρχε κανεὶς ἐκεῖ γιὰ νὰ τὸν βοηθήσει. Σήκωσε τὰ μάτια του στὸν οὐρανὸ καὶ φώναξε: <<Παντοδύναμε Κύριε, δημιουργὲ τοῦ κόσμου, λυπήσου τὸν λαὸ σου, λυπήσου τὴν Κωνσταντινούπολη>>.
Ἕνας τοῦρκος τὸν χτύπησε στὸ κεφάλι καὶ ὁ φτωχὸς Κωνσταντῖνος ἔπεσε ἀπὸ τὸ ἄλογο του καὶ ἔμεινε νὰ κείτεται στὸ χῶμα, στὴν σκόνη καὶ στὸ αἷμα. Ἔκοψαν τὸ κεφάλι του καὶ τὸ κάρφωσαν στὴν ἄκρη μιᾶς λόγχης καὶ ἔθαψαν τὸ πτῶμα του κάτω ἀπὸ μία δάφνη.
<<Recueil de chansons populaires grecques>>, Αἰμίλιος Λεγκράν, 1874
Πηγή: <<Ὁ Ἀθάνατος Αὐτοκράτωρας>>, Ντόναλτ Μ. Νίκολ, σελὶς 135, τρίτη παράγραφος, Ἐκδόσεις <<Eurobooks>>, 2010.
* * *
Μουσικὸ παράρτημα
Μιᾶ ἀφιέρωσις πρὸς τὸν Ἀθάνατο Βασιλέα. Ἐπιλέξτε ἐδῶ περὶ ἀκροάσεως.