Τίτλος βιβλίου: <<Γαλλική Επανάσταση 1789-1799: Ο Μέγας Τρόμος>>
Συγγραφεύς: Κωνσταντίνος Μπαρμπής
Εκδόσεις: Πελασγός
Κόντρα σε ένα ολόκληρο δημοκρατικό κατεστημένο όπου μας παρουσιάζει τα ιστορικά γεγονότα όπως θέλει αυτό, ο εξαίρετος συγγραφεύς και καθηγητής ιστορίας Κωνσταντίνος Μπαρμπής, μας ανοίγει το μυαλό, σπάει τις παρωπίδες μας, και αποκαλύπτει την <<άλλη ανατρεπτική άποψη>> περί της φημισμένου και πολύ-υμνουμένης <<γαλλικής επαναστάσεως>>.
Ήταν όντως έργο αγνών ιδεαλιστών, που ήθελαν να πάνε κόντρα στο μεσαιωνικό κατεστημένο -κατάλοιπα του όπως φεουδαρχία και θρησκοληψία- ή ήταν έργο κοινών εγκληματιών, κατακαθιών του βόθρου, σαδιστών και αιμοσταγών τεράτων διψασμένων για εξουσία και συνάμα ανθρώπινο αίμα;
Ο Κωνσταντίνος Μπαρμπής απαντά σε όλα αυτά τα ερωτήματα, και δομεί την ανατρεπτική άποψη του με ιστορικά στοιχειά -44 βιβλία ελληνόγλωσσα και 287 ξενόγλωσσα βιβλία κυρίως γαλλικής- προερχόμενα εκ πλούσιας βιβλιογραφίας.
Παρατίθεται ένα μικρο απόσπασμα -κεφάλαιο όγδοο σελίς 174-<<δημοκρατικού ήθους>>, από την εισβολή του δημοκρατικό-κανιβαλικού όχλου στα βασιλικά ανάκτορα του βασιλέως -ενός αληθώς αγαθού και καλοπροαιρέτου ανθρώπου, όπου πρωτοστάτησε στον αγώνα καταργήσεως των φεουδαρχικών δικαιωμάτων (φυσικό λοιπόν υποκινητές της <<γαλλικής επαναστάσεως>> να ήταν και αρκετοί φεουδάρχες, καθώς τους χάλασε η ''μάσα''), και μιας βασιλίσσης που ουδέποτε είπε την χιλιοειπωμένη φράση-λάσπη << άμα πεινάει ο λαός και δεν έχει ψωμί, δώστε παντεσπάνι>>- από το ανελέητο <<λουτρό αίματος>> που ακολούθησε από τους αιμοσταγείς ζούγκλο-δημοκράτες:
<<Γυναίκες και ανήλικοι εκλιπαρούν -σχεδόν πάντοτε ματαίως- δι΄ οίκτον, ενώ οι άνδρες βυθίζουν τάς παλάμας των είς τό αίμα, διά να καλύψουν μέ αυτό τό πρόσωπον καί τό στήθος των, προκειμένου νά θεωρηθούν νεκροί. Είς όλας τάς πτέρυγας των ανακτόρων ''κυριαρχούν'' άγριαι, καννιβαλικαί κραυγαί, αί οποίαι ομοιάζουν περισσότερον με υλακάς λυσσασμένων σκύλων παρά μέ λόγους αρθρωμένους από στόματα ελλόγων όντων. Επαναλαμβάνονται τά συνθήματα <<Παραδώσατέ μας τήν βασίλισσαν, διά νά της ρουφήξωμεν τό αίμα!>>, <<θέλομεν τήν καρδιάν την βασιλίσσης!>>, <<επιθυμούμεν να της πριονίσωμεν τήν κεφαλήν, να της εκριζώσωμεν τήν καρδίαν, να μαγειρεύσωμεν φρικασέ με τα εντόσθια της, να τυλίξωμεν ωσάν σαρίκι είς την κεφαλήν μας τα έντερα της!>>.
Άραγε αυτά τα έκανε η δημοκρατία, ή οι δημοκράτες; Τα εγκλήματα τα κάνουν οι ιδεολογίες ή οι άνθρωποι; Ισχύει τελικά ότι τα κάνουν οι ιδεολογίες, όλες; ή μερικές; Εν κατακλείδι αξίζει να μελετήσουμε τη <<γαλλική επανάσταση>>, καθώς βάσει του πολιτειακού συστήματος που προέκυψε από αυτή, ζούμε τη σημερινή τυραννία μας.
Συγγραφεύς: Κωνσταντίνος Μπαρμπής
Εκδόσεις: Πελασγός
Κόντρα σε ένα ολόκληρο δημοκρατικό κατεστημένο όπου μας παρουσιάζει τα ιστορικά γεγονότα όπως θέλει αυτό, ο εξαίρετος συγγραφεύς και καθηγητής ιστορίας Κωνσταντίνος Μπαρμπής, μας ανοίγει το μυαλό, σπάει τις παρωπίδες μας, και αποκαλύπτει την <<άλλη ανατρεπτική άποψη>> περί της φημισμένου και πολύ-υμνουμένης <<γαλλικής επαναστάσεως>>.
Ήταν όντως έργο αγνών ιδεαλιστών, που ήθελαν να πάνε κόντρα στο μεσαιωνικό κατεστημένο -κατάλοιπα του όπως φεουδαρχία και θρησκοληψία- ή ήταν έργο κοινών εγκληματιών, κατακαθιών του βόθρου, σαδιστών και αιμοσταγών τεράτων διψασμένων για εξουσία και συνάμα ανθρώπινο αίμα;
Η ηρωοποίησις και ωραιοποιήσις των ιστορικών γεγονότων, συχνό φαινόμενο της Ιστορίας.
Παρατίθεται ένα μικρο απόσπασμα -κεφάλαιο όγδοο σελίς 174-<<δημοκρατικού ήθους>>, από την εισβολή του δημοκρατικό-κανιβαλικού όχλου στα βασιλικά ανάκτορα του βασιλέως -ενός αληθώς αγαθού και καλοπροαιρέτου ανθρώπου, όπου πρωτοστάτησε στον αγώνα καταργήσεως των φεουδαρχικών δικαιωμάτων (φυσικό λοιπόν υποκινητές της <<γαλλικής επαναστάσεως>> να ήταν και αρκετοί φεουδάρχες, καθώς τους χάλασε η ''μάσα''), και μιας βασιλίσσης που ουδέποτε είπε την χιλιοειπωμένη φράση-λάσπη << άμα πεινάει ο λαός και δεν έχει ψωμί, δώστε παντεσπάνι>>- από το ανελέητο <<λουτρό αίματος>> που ακολούθησε από τους αιμοσταγείς ζούγκλο-δημοκράτες:
<<Γυναίκες και ανήλικοι εκλιπαρούν -σχεδόν πάντοτε ματαίως- δι΄ οίκτον, ενώ οι άνδρες βυθίζουν τάς παλάμας των είς τό αίμα, διά να καλύψουν μέ αυτό τό πρόσωπον καί τό στήθος των, προκειμένου νά θεωρηθούν νεκροί. Είς όλας τάς πτέρυγας των ανακτόρων ''κυριαρχούν'' άγριαι, καννιβαλικαί κραυγαί, αί οποίαι ομοιάζουν περισσότερον με υλακάς λυσσασμένων σκύλων παρά μέ λόγους αρθρωμένους από στόματα ελλόγων όντων. Επαναλαμβάνονται τά συνθήματα <<Παραδώσατέ μας τήν βασίλισσαν, διά νά της ρουφήξωμεν τό αίμα!>>, <<θέλομεν τήν καρδιάν την βασιλίσσης!>>, <<επιθυμούμεν να της πριονίσωμεν τήν κεφαλήν, να της εκριζώσωμεν τήν καρδίαν, να μαγειρεύσωμεν φρικασέ με τα εντόσθια της, να τυλίξωμεν ωσάν σαρίκι είς την κεφαλήν μας τα έντερα της!>>.
Λουδοβίκος ο 16ος, ένας αληθώς φιλεύσπλαχνος Βασιλεύς, μάρτυς της δημοκρατικής βαρβαρότητος.
Μάξιμος Ιωαννίδης
* * *
Σημείωσις: Κατά την περίοδο της γαλλικής επαναστάσεως -1789-1799- έως την κατάλυση της δημοκρατίας εκ του Μέγα Ναπολέοντος -9 Νοεμβρίου 1799-, οι αστοί δημοκράτες κατέσφαξαν πάνω από 300.000 ανθρώπινα πλάσματα. Αυτοί (οι δημοκράτες αστοί) όμως ήταν καλοί, έτσι;
Τότε γκιλοτίνες σήμερα ματατζήδες, πάντα κάπως έτσι επιβάλλονται οι ''δημοκρατίες''!